jun 292017
 

Ziekenhuis Salem,
Ik ben er vaak geweest in mijn jeugd.
Ik ben er niet geboren, kwam er voor het eerst toen ik 1 was,
maar mocht er toen meteen een maand blijven logeren.

Toen was geluk heel gewoon

Toen ik 2 was kwam ik er tegenover te wonen toen ik  intern
werd opgenomen bij het Astmacentrum. Voor onderzoek moest
ik vaak de straat even oversteken. Daar heb ik toen een jaar gewoond.

Toen was geluk heel gewoon

Operaties aan tenen, gebroken enkel, bloedonderzoeken, allergieonderzoeken,
zomaar ineens twee weken in quarantaine, omdat ik buikpijn had.
Ze weten nog steeds niet wat ik toen had, ineens was het over.
Vaak door het ziekenhuis gezworven toen ik elf was en weer intern
was opgenomen bij het astmacentrum. In 1987 gesloten.

Toen was geluk heel gewoon

Love As alwyas
Di Mario

Dit is zeker iets voor jou.

  11 Responses to “Toen was geluk nog heel gewoon”

  1. Ja mooi, dat waren nog eens prachtige gebouwen en je kon er heerlijk in dwalen, mocht eigenlijk niet, maar gebeurde wel…. 🙂

  2. Heel mooie gebouwen! En daar heb jij helaas heel wat overstapjes gezet. Ik hoop dat je nu minder last hebt van je Astma en je het ziekenhuis niet zo vaak meer van binnen ziet.

  3. Waren toen statige panden, je had als voordeel dat je er tegen over woonde.
    Hoop dat je astma ook over is, heb zelf deze dagen weinig lucht. Hans

  4. Leuk was anders uiteraard, het liefste ben je als kind gezond en thuis aan het spelen… Nu zijn deze statige panden herinneringen.

  5. ja, geen fijne start van het leven, maar je hebt de start in elk geval wel overleefd.

  6. Het gebouw is er niet meer. Maar jij bent er nog wel! Wij zijn daar dankbaar voor. 🙂

  7. Dat soort dingen vergeet je nooit meer, en was natuurlijk niet fijn, hoe mooi en spannend de panden ook waren

  8. eigenlijk vindt ik dit geen mooie herinneringen, maar als je die gebouwen ziet komt het wel terug naar boven voor jou….
    Eén @->- voor jou

  9. Hoi Di Mario,

    dat is eigenlijk niet eens zo’n gelukkige tijd voor je geweest.
    Mijn broer had ook astma en het was een heel gedoe met het ventje…

    Hij kreeg nog een mega-aanval op de dag voordat hij gekeurd moest worden voor militaire dienst.
    De dag erop werd hij dus afgekeurd.
    En daarna…. noooooit meer astma!! Wondertje!!

    Hoe is dat nu met jou?

    Gut sjabbes,
    Marlou

    .

  10. Ik blijf het een bijzonder verhaal vinden, dit stukje van jou, wat heeft het uiteindelijk opgeleverd? Volgens mij, weinig tot niets? Als ik even terug denk aan alles wat je door de jaren heen erover hebt verteld hoor 😉

    X

  11. Nostalgie hè..

Sorry, the comment form is closed at this time.