de dageraad, verdrijft de nacht
en het blakke water, spiegelt in de haven
ze zijn aan boord, ’t is stil, in de kajuit
de redders wachten, tot de noodklok luidt
de wind trekt aan, de zon verdwijnt
donkere wolken, razen door de hemel
de horizon, vervaagt steeds meer en meer
achter de golven, de zee gaat wild tekeer
een schip in nood, een SOS, de strijd begint
de redders moeten vechten, met de golven en de wind
als helden strijden zij naast mag’re Hein
maar een zeemanshart, verbergt zijn angst en pijn
de zee die geeft, de zee die neemt
dat draagt een zeeman. in zijn hart steeds mee
de hel breekt los, de hemel braakt
en de woeste golven, beuken op de scheepshuid
alle hens aan dek, klinkt uit de kajuit
maar niemand hoort het, mensen schreeuwen luid
een schip in nood, een SOS, de strijd begint
ze gaan dan het gevecht aan, met de golven en de wind
als helden strijden zij naast mag’re Hein
maar een zeemanshart, verbergt zijn angst en pijn
de zee die geeft, de zee die neemt
dat draagt een zeeman, in zijn hart steeds mee
Love As Always
Di Mario
Sorry, the comment form is closed at this time.