Mijn opa en oma en andere familieleden hadden joodse onderduikers in de oorlog. Na verraad is een tante toen opgepakt. Beschadigd (geestelijk en lichamelijk) is ze gelukkig wel weer thuis gekomen.
De verhalen van toen zijn om te huilen.
Als je zo’n nummer ziet, is dat zeer beslist indrukwekkend! De hulp in huis van mijn ouders had ook zo’n nummer. Zelfs als kind was ik daarvan onder de indruk, tezamen met het verhaal wat zij had beleefd. Niet alleen in het kamp, maar ook bij thuiskomst.
Hai Mario…
net het handschrift van mijn moeder.
Ik schrok er even van.
Maar ze is het niet…
Wat mij betreft mag er nooit meer getatoeëerd worden…
neverever…
Dat heb ik in Oost Duitsland aan de grens ook eens gezien. Dan wordt je even stil.
Whoa! Ja, daar sta je dan even bij stil.
Die had het dus zelf allemaal meegemaakt….
Mijn opa en oma en andere familieleden hadden joodse onderduikers in de oorlog. Na verraad is een tante toen opgepakt. Beschadigd (geestelijk en lichamelijk) is ze gelukkig wel weer thuis gekomen.
De verhalen van toen zijn om te huilen.
Dat is heftig op zo’n moment. Ook om te weten dat die mevrouw de confrontatie aanging. Kippenvel.
Jeetje, jeetje
Oeiii dat is inderdaad een kippevel moment want er zal een heel verhaal achter die tatoeage zitten denk ik.
Ha Di Mario,
Een zichtbaar teken wat ze voor de rest van haar leven mee draagt, het onzichtbare zien we niet. oma
ja, sommige redden het langer dan andere, niet te vatten allemaal he.
Als je zo’n nummer ziet, is dat zeer beslist indrukwekkend! De hulp in huis van mijn ouders had ook zo’n nummer. Zelfs als kind was ik daarvan onder de indruk, tezamen met het verhaal wat zij had beleefd. Niet alleen in het kamp, maar ook bij thuiskomst.
Ja inderdaad de nummers. Gekerfd in hun armen. Vreselijk, zo iets moet je je hele leven dragen.
Hai Mario…
net het handschrift van mijn moeder.
Ik schrok er even van.
Maar ze is het niet…
Wat mij betreft mag er nooit meer getatoeëerd worden…
neverever…
groet en shalom van Marlou
.