Elf jaar geleden begon ik ergens online wat krabbels neer te zetten.
Sommige logjes uit die tijd heb ik nog bewaard en staan hier nog online.
Elf jaar. Waar ik mensen heb leren kennen, online en soms irl.
Elf jaar.. elk jaar. Elf jaar heb ik hier wat dingen gepost.
In die elf jaar ben ik veranderd. Sommige die hier komen weten dat,
want die komen hier al…. nou, ik denk nog geen elf jaar, maar toch.
In die elf jaar heb ik veel gepost, geschreven en laten zien.
Voor mij één van mijn mooiste logjes zijn nog steeds de logjes,
die ik maak als het over Luca gaat, mijn held, mijn opa.
Ik mis hem nog dagelijks, ookal is hij al 29 jaar geleden overleden.
Daarom.. speciaal voor hem… en voor mij,
want ik heb graag een brok in mijn keel.
Ik voel nog jouw grote hand,
die zich om mijn hand heen sloot
als we samen door de straten liepen.
Ik hoor nog je zachte stem
die in mijn oren klinkt
als je tegen me praat.
Ik voel nog de warmte van je leven
van de arm die je om me heen slaat
bij de knuffel die ik van je kreeg.
Ik mis je grote hand,
je zachte stem
en de knuffel die ik van je kreeg.
Luca.
Love As Always
Di Mario
Dit is zeker iets voor jou.
16 Responses to “11”
Sorry, the comment form is closed at this time.
* slik* ja mario….
iemand missen dat is een stukje van jezelf kwijt zijn,
het ergste wat er is…
je opa luca kijkt vast vanuit de hemel op je neer en denkt,
mijn kleine bambino di mario die heeft het mirakels goed gedaan 🙂
heerlijk dat j e blogt en een stukje van mijn leven bent, mario..
xxx
Vreemd, ook mijn gedachten dwalen nu af naar mijn opa, die mij in mijn eerste levensjaar heeft opgevoed… Die band ben ik ook nooit meer kwijt geraakt. Het is mooi zo’n herinneringen te hebben. Bedankt voor het delen.
Ik ken je nu al een jaar of 4-5 denk ik? Time flies. Poeh.
Ik vind je een mooi mens, gevoelig en humor hebbend. Houd ik van! Ik zou graag wat meer van dit soort blogjes willen hebben, meer persoonlijk. Tip! 😉
Wat jij met je opa hebt, heb ik met mijn oma.
Zo’n fantastisch mens… Dan heb je het goed gedaan, hè?
Je blog ontroerde me.
Elf jaar…petje af!
Liefs Kakel
Nee 11 jaar kom ik hier nog niet dus laat die ouwe logjes maar komen 😉
Een mooie ode aan je opa en ja ook ik mis wel mensen, maar waar ik nooit aan zal wennen zijn de mensen die komen en weer gaan onder de blogjes…je bouwt toch een band op en dan zomaar ineens wegblijven…zal ik nooit snappen.
Ik ben nu bezig vanaf halverwege 2005 en verschillende sitejes gehad…ook verwijderd in de tussentijd.
Space, punt nl en nog een paar. En iedere keer raak je mensen kwijt…zo jammer.
Groetjes
Een waardig gedicht voor en over je opa, zulke mooie herinneringen moet je blijven koesteren.
Al 11 jaar, een flinke tijd en ik weet niet hoelang ik je al volg, maar geniet er nog steeds volop van.
Zeker ook de aanwinst van je twee boefjes maken het nog levendiger.
Dat ik nog lang mag genieten van alles wat je plaatst.(y) Hans
ot, zoon kon zijn fiets verderop stallen, maar helaas.
Mooi en het is goed je herinneringen aan je opa te koesteren. En ja wat vliegen elf jaar bloggen voorbij he ik zit ook zo’n beetje in die richting
elf jaar bloggen ..
een hele prestatie, mario, waarvoor ik in de eerste plaats wil bedanken! al de energie en tijd die jij hierin steekt, resulteert in een prachtig blog!
in de tweede plaats wil ik je feliciteren, want 11 jaar bloggen is allesbehalve vanzelfsprekend!
jouw opa kan niet anders dan fier op je zijn!
zijn warmte en liefde groeit verder in jou ..
Mooie ode aan je opa, blijf dat koesteren.
11 jaar bloggen is een hele tijd…!
al 11 jaar, amaiiiiiiiiiiii, proficiat met je blogjubileum.
iemand missen gaat nooit voorbij, iemand die je graag had blijft voor altijd in je hart zitten
Mooi Mario, die band met je opa zal nooit verdwijnen.
Ik heb mijn opa’s niet gekend en maar één oma, die zag ik
weinig en als ze er was, had ze geen belangstelling voor
haar kleinkinderen.
Dus ik mis haar niet en heb dat ook nooit gedaan. Wat fijn
dat jij met zoveel liefde aan je opa terug kunt denken en je
hebt daar een prachtig gedicht over geschreven.
Nog gefeliciteerd met je jubileum 11 jaar bloggen maak er
een feestje van 11 is toch het gekkengetal dus een te gek
feestje 😉
Fijne woensdag gewenst.
Hai Mario, mooi…. deze ode aan Luca.
Hij moet een bijzondere man geweest zijn…
En wat zou hij trots op jouw kindjes geweest zijn!!
Shalom van Marlou
.
Sterkte, DiMario. Ik weet niet precies hoe lang ik je al ken, maar ik geniet elke dag van je blogjes. Je opa zou trots op je geweest zijn. Je bent een goed mens, een goede man en een lieve papa geworden. Bedankt voor al je inspanningen. Velen doen je het niet na om zo lang zo interessant te blijven!
Wat mooi, moet even een brok weg slikken…
ik volg je ook al heel wat jaren, Ik heb je kinderen weten geboren worden.
De tijd vliegt. Ook mijn blog en ikzelf zijn in al die jaren veranderd.
Mijn ene opa heb ik nooit gekend en de andere stierf toen ik 17 was en met hem heb ik niet bepaald een goede band gehad.
Opa’s en oma’s ….. ook ik heb dan graag een brok in mijn keel als ik aan hun terugdenk.