Van de week kreeg ik deze foto opgestuurd,
of ik deze man nog kende.
En natuurlijk kende ik deze man nog, dit is voor
wie het niet weten meneer G. Hamstra, concierge van
de Chr. Mavo Irminloo te Ermelo. Hij staat hier te kijken
of er nog leerlingen aankomen die nog net op tijd of eigenlijk
te laat waren voordat deze deur dicht ging, Was de deur
op slot, dan moest je je melden en bij te vaak nakomen.
Ik kwam dus niet graag te laat, dus als ik op school kwam
en de schooldeur was op slot ging ik gewoon weer naar huis.
Tegen mijn moeder zei ik dat er weer zieke leraren waren
en op school leverde ik de volgende dag netjes een briefje in..
Op dat briefje stond dat ik ziek was geweest de vorige dag,
netjes met mijn handtekening eronder. Alleen moet ik er
wel bij vertellen dat ik hetzelfde handschrift heb als mijn
moeke en dat haar initialen m.a. zijn en die van mij m.e.
Het heeft ze een paar jaar gekost voordat ze erachter kwamen
dat ik zelf briefjes maakte en ook zelf ondertekende.
Ik mocht de rest van mijn schoolcarrière daar geen
absentiebriefjes meer inleveren. Ze vertrouwden het toch niet.
*Klikfoto*
Love As always
Di Mario
Dit is zeker iets voor jou.
4 Responses to “Toen was geluk heel gewoon.”
Sorry, the comment form is closed at this time.
Dat heb je dan slim gespeeld met die briefjes. Tegenwoordig wordt alles nagekeken of het wel klopt. En mogen deuren niet meer op slot.
Wat een leuk verhaal Di Mario, beetje stout zijn moet kunnen.
Ik had een goede band met de conciërge, bracht hem wel een verse vis. Hans
Ot. De verzoekjes zijn gedraaid in de show.
Het is inderdaad flink afgekoeld, maar nu wonen jullie een een prettigere woning schreef S.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
in die tijd ging dat nog, ik kon mijn mama haar handtekening volledig namaken
voor mij is dit herkenbaar :o)
***Ik wens je een mooi weekend en hier is een @->- voor jou…
Haha, dat had ik niet achter je uitgehaald…