Vandaag gaan we met het water mee naar onze beneden buren.
Niet zoals wij dus met de auto door verboden, gevaarlijk
en onbegaanbaar terrein, nee we varen mee met de boot.
We springen bij Vlissingen MSC Katrina.
Deze dame is zo vriendelijk om ons mee te nemen.
Langzaam gaan we richting de 11 natuurlijke barierres
die in de westerschelde verborgen zitten.
Gelukkig weet de rivierloods ons er veilig doorheen te loodsen.
Met een vaart van zo’n elf, twaalf knopen nemen we het Nauw van Bath,
het beruchtste stukje vaarwater van de Westerschelde.
Het is er niet alleen smal, er zit ook een vrij scherpe bocht in.
Over een afstand van zo’n twee kilometer moet in het Nauw van Bath
de koers bijna negentig graden worden verlegd.
De koeltoren van chemieconcern Basf is het eerste wat opvalt,
als we het Nauw van Bath uit zijn. Het Antwerps haven-
en industriegebied is constant in ontwikkeling.
Aan de containerterminals direct over de Belgisch-Nederlandse grens,
de Noordzee- en Europaterminal, liggen vaak grote containerschepen.
We zijn beland bij het eerste grote sluizencomplex van Antwerpen,
met de naast elkaar gelegen Zandvliet- en Berendrechtsluis.
Alles aan boord van de Katrina is gereed om de sluizen in te kunnen varen.
Het loopt op rolletjes. De Katrina kan stipt bij stil hoogwater naar binnen.
We nemen contact op met de sleepdienst. Om de Katrina netjes af te leveren
in de haven van Antwerpen. Er zijn twee sleepboten nodig. Van te voren zijn ze al besteld,
zoals het hoort. Want het kan altijd gebeuren dat er op het moment suprême geen sleepboten beschikbaar zijn.
En dan zijn de poppen aan het dansen, want Tijd is zeker in de zeescheepvaart geld.
We verlaten dus ook snel de Katarina, het was wel welletjes zo.
Love As Always
Di Mario
Sorry, the comment form is closed at this time.