feb 082019
 

Mavo Irminloo te Ermelo. Ik liep daar rond in 1985 en enkele
jaren erna. Ik hoefde eigenlijk nooit na te komen, want dat
ging toen allemaal via de directeur. En die was ooit een oud-
buurman van ons geweest, dus ik moest de groeten thuis doen
en ik mocht weer vertrekken. Ik had het er niet zo zwaar.

In zijn eerste naamsvermelding uit de 9e of 10e eeuw heette
Ermelo Irminlo. Het deel lo verwijst naar een op zandgrond
gelegen bos. Voor Irmin worden verschillende verklaringen
gegeven; “groot”, “goddelijk, verheven, groot” of het verwijst
naar een oud-Germaanse god met de naam “Irmin”

Toen was geluk heel gewoon

*Klikfoto*

Love As always
Di Mario

  6 Responses to “Toen was geluk heel gewoon”

  1. Interessant, Di Mario! Altijd boeiend om te weten hoe plaatsen aan hun naam komen.

  2. De directeur heeft jou een “Irmin” school periode bezorgt, waar een oud buurman wel niet goed voor is. Hans

    ot, Zondag bij mij het volgende logje.
    Nog heel hartelijk dank voor de reacties, bemoediging en ondersteuning.

  3. Ik was altijd het liefste jongetje van de klas en was kind aan huis in de kamer van de directeur….

  4. Ja, een net gebouw, die mag er zijn. En dat moest er zijn. En nog steeds.

  5. Jij had dus een makkie op school als je bij de directeur moest komen maar voortrekken is verboden hoor maar waarschijnlijk was je vader groter dan hij en dan moet je toch eieren voor je geld gaan kiezen ;))
    Mooi blogje en wij hadden een directrice en die was wel streng. Sloeg graag met een liniaal op je vingers, dus probeerde je wel braaf te blijven.

  6. Dat geluk had ik nu nooit, mijn directeur was een oude strenge brombeer

Sorry, the comment form is closed at this time.