De spreuk van de dag was deze dag niet zomaar, er zit voor mij
een diepere gedachte achter, soms is het mooi om dingen te
vergeten, helemaal als je zelf nog mag kiezen welke dingen.
Zoals de meeste wel zullen weten heb ik mijn verwekker nooit gekend,
hij verliet in al zijn wijsheid mijn moeke toen ik één jaar oud was
en ik heb hem nooit meer gezien. Lekker rustig zou je zeggen.
Toen ik 18 was heeft hij mij gebeld. Hij wilde graag contact, maar
ik had net een beetje mijn leven op de rit en vond het wel prima zo.
Uiteindelijk heeft hij dat begrepen en heeft hij mij nooit meer gebeld.
Nu vragen jullie vast af, waar is je dilemma dan, want het klinkt
nog steeds goed. Nou het dilemma is dat mijn pareltjes ineens
benieuwd zijn naar hun ‘opa’. Alleen dat woord maakt mij helemaal…
Nou ja, ik heb het in ieder geval voor elkaar dat ze hem niet
mijn vader noemen, want ik mijn beleving is een vader iemand die
om je geeft, van je houdt, voor je zorgt. Dat heeft hij nooit gedaan.
De ene kant van mij wil geen contact, de andere kant van mij zegt
dat ik niet mag beslissen voor Y en S, maar ik moet er ook niet
aan denken dat ze vaker contact met het willen leggen.
Love As always
Di Mario
Dit is zeker iets voor jou.
8 Responses to “Dilemma”
Sorry, the comment form is closed at this time.
Het is ergens logisch en normaal dat kinderen de papa van hun papa willen kennen of er iets over vernemen. Ook begrijp ik dat je toen geen contact met hem wou. Ik zou wachten tot de kids oud genoeg zijn om zelf te beslissen of ze hem willen kennen of niet. Het is een complexe situatie.
Jeslynn hier heeft eenzelfde probleem. Stelt ook vragen waarom ze maar één opa en oma heeft. Haar vader heeft hetzelfde probleem als jij ook hebt… Suske heeft wel gelijk. Wachten tot ze begrijpen waarom jij geen contact met hem wil hebben.
ja ik begrijp je dilemma, lieve vrienden van mij hadden precies hetzelfde aan de hand, maar die hebben hun kinderen toen ze oud genoeg waren laten kiezen wat ze wilden…
moeilijk man….
xxx
Gelukkig mag en kun je zelf beslissen wat je wilt vergeten.
Totdat je er weer mee geconfronteerd wordt.
Veel wijsheid in het nemen van de juiste beslissing ook naar S en Y. Hans
Ja dit is heel moeilijk en kan me indenken dat je zo nu en dan op twee gedachten hinkt. Ik ken een bijna zelfde soort probleem. Ik heb een zoon en ben destijds toen hij 4 was gescheiden. Hij heeft ongeveer 20 jaar geleden ook het contact met zijn moeder verbroken. Hij heeft nu kinderen en lange tijd fungeerde Hill als oma maar nu beginnen de kinderen toch te vragen of ik zijn moeder nog wel eens zie. Nee en dat wil ik niet ook, maar denk ook wel eens tja. Gelukkig is die beslissing aan hem en niet aan mij, dat scheelt weer 🙂
het is moeilijk, ik heb dit probleem nooit gekend, maar ik kan me wel veronderstellen hoe je u voelt
wel, niet, wel niet…..
de kinderen zullen dit ook wel begrijpen
* Een @->- voor jou.
Mijn vader gooide mij op straat vlak na mijn moeder was overleden en wilde daarna nooit contact meer met me. Mijn kinderen vroegen zich ook dingen af en wilde graag.. Het is er nooit van gekomen en dat snapte ze wel. Jouw kinderen zullen het ook snappen.
Ha lieve Di Mario…
ja… ik kan het me zo goed voorstellen.
Jij bent een geweldige fijne en lieve vader, maar die van jou dus niet. Hij is je vader niet… hij is alleen maar de verwekker.
Dus wat dat betreft:hij bestaat niet.
Hij verdient ook geen kleinkinderen.
Hou de deur maar op slot!
Sjalom van Marlou
.