feb 252022
 

Een warme gloed van geluk ging laatst door me heen,
ik was in een speelgoedwinkel en ze hadden ze nog steeds.

Vroeger wilde ik ze altijd hebben, maar toen hadden we niet
het geld ervoor. Of mijn moeke vond het maar een waardeloos
stuk speelgoed. En misschien heeft ze gelijk, maar ik bleef er
altijd naar kijken en verlangen. Ze hebben ze nog steeds.
Maar een verlangen kan beter blijven als je het niet hebt.

Toen was geluk heel gewoon

Love As always
Dimario

  8 Responses to “Toen was geluk heel gewoon”

  1. Wat een rare opvoeding. Wij mochten altijd alles, maar er hing natuurlijk wel een prijskaartje aan, sparen dus, en dan kopen wat we maar wilden.

  2. Nou, zeker jeugdsentiment, ken ze ook nog wel.
    Eerst waren ze van karton en later van een soort schuimplastiek.
    Ik weet het niet of ik de verleiding had kunnen weerstaan. Hans

    Ot. De verzoekjes zijn gedraaid in de show.
    liefde is iets moois en als je jong bent is het mooi om er over te dromen.
    Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”

  3. Voor je het weet is het kapot en is ook je droom weg…

  4. zelfs ik heb dat ooit gemaakt

  5. Ik had er eentje gekocht. Of 3.

  6. Was dat niet van piepschuim? Ken de dozen wel trouwens denk dat mijn broer er weleens 1 gemaakt heeft.

  7. Gun je zelf een jeugdherinnering. Gewoon kopen en koesteren.

  8. Ik kreeg ze ook niet 🙂

Sorry, the comment form is closed at this time.