Ik mis mijn kleine zusje,
natuurlijk kan ik naar haar toe, maar het is anders.
Eerder gingen we geregeld even samen ergens naar
toe, Restaurant of kroeg, als we maar samen waren.
Dan praten we over vroeger en nu. Niemand kent
me beter dan mijn kleine zusje. We hebben dezelfde
dingen meegemaakt, maar zien het door andere ogen.
Dat maakt het mooi, dingen te laten zien vanaf mijn
kant of juist dingen te zien van haar kant, hoe heeft
zij het beleefd. En nu is alles anders. Corona zeg maar.
Ze heeft een kroeg, dus ik hoop voor haar dat de
horeca snel open mag, maar ik hoop ook voor mezelf
zodat ik weer snel met haar kan afspreken, wij met
zijn tweeën, mooi dat het kan.
Love As Always
Di Mario