Het is alweer bijna vijf jaar geleden dat Safta is overleden,
de oma van S en Y en de moeder van Dinnetje.
Zoals gebruikelijk gaan we haar herdenken
en deze keer doen we dat in de synagoge van Nijmegen.
Nog even wachten, want het is op de Sabbath.
Love As always
Dimario
Nog een van de voordelen van niet meer in de binnenstad
wonen is dat je daar sommige dingen niet doet die in een
woonwijk wel kunnen. Zo hadden wij nooit een Mezoeza
op de deur, maar is deze van de week door de Rabbijn
op onze voordeur geïnstalleerd. Het leek mij beter om
het door de Rabbijn te laten doen, dat is het meteen goed
Een Mezoeza hangt scheef en dat heeft ook een reden.
Ik kan dat allemaal wel gaan uitleggen, maar soms
kunnen andere mensen dat beter.
Love As always
Dimario
Er zijn weer plannen om dit jaar op vakantie te gaan,
en zoals de meeste gewend zijn, we gaan natuurlijk
naar familie in Israël. Ik kijk er naar uit mag ik wel zeggen.
Het was namelijk alweer vijf jaar geleden dat we daar
voor het laatst waren en dat is natuurlijk veel te lang
geleden. Hopelijk kunnen we deze maand nog boeken
en dan kan ik zeggen dat ik bijna op vakantie ga.
Nog maar zes maanden en dan is het zover.
Love As always
Dimario
Achterkant van een kassabon in Israël,
met gratis spelletjes voor thuis.
Love As always
Di Mario
Vandaag om 19:07 begint 11 Nisan 5782, dan is het
vijf jaar geleden dat Safta kwam te overlijden.
Afgelopen Shabbat was de dag dat we dit herdachten
in de Synagoge in Nijmegen waar een minjan voor
Safta een gebed brachten. Ook al kan ik niet alles
verstaan, het blijft indrukwekkend om mee te maken.
Ik hoop dat ik snel weer naar Israel kan gaan zodat
we weer een herdenking kunnen doen bij haar graf.
Love As always
Dimario
Ik dacht dat Ugs alweer uit de mode was
Love As always
Di Mario
Sommige dingen
moet je niet zwart-wit zien
Love As always
Di Mario
Israëlische militairen,
in vrije tijdskleding.
Love As always
Di Mario
Pas op voor het afstapje
Love As always
Di Mario