In 2006 ging ik voor het eerst naar Israël.
*Klikfoto*
ik kwam er al snel achter, het is niet alleen een bijzonder land
omdat iedereen er een mening over heeft.
*Klikfoto*
het is een bijzonder land, omdat het een bijzonder land is.
*Klikfoto*
Deze begraafplaats zag ik voor het eerst in 2008 terwijl ik in de bus
zat op weg naar Tel Aviv beach. De eerste keer strand, dat leek me bijzonder.
*Klikfoto*
Ondertussen, nadat Safta is overleden en begraven, weet ik hoe bijzonder
een begraafplaats is in Israël. Daarom heb ik er geen spijt van om pas
na tien jaar tijd hier langs te gaan. Ik heb er nu tijd voor… echt tijd.
*Klikfoto*
Ik was hier een uur, dik een uur en dat was ook nodig, En dan nog.
ik zie pas nu ik een log maak, dat er een sjaal hang van Hapoel Tel Aviv.
Eén van de vele voetbalclubs van Israël die ik ook volg.
*Klikfoto*
een begraafplaats is bijzonder, maar deze is het helemaal.
*Klikfoto*
Geen bloemen, dat werkt niet in Israël.
Zoals gebruikelijk laat je een steen achter op het graf als je geweest bent.
*Klikfoto*
Iedereen die hier ligt, zal hier blijven liggen.
Een Joods graf mag volgens de geloofstraditie niet ontruimd worden.
*Klikfoto*
De onvergankelijkheid van de stenen staat ook voor eeuwige liefde
en geloof, altijd durend respect, een herinnering aan
en verbondenheid met de dode.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
*Klikfoto*
*Klikfoto*
*Klikfoto*
