De spreuk van de dag was deze dag niet zomaar, er zit voor mij
een diepere gedachte achter, soms is het mooi om dingen te
vergeten, helemaal als je zelf nog mag kiezen welke dingen.
Zoals de meeste wel zullen weten heb ik mijn verwekker nooit gekend,
hij verliet in al zijn wijsheid mijn moeke toen ik één jaar oud was
en ik heb hem nooit meer gezien. Lekker rustig zou je zeggen.
Toen ik 18 was heeft hij mij gebeld. Hij wilde graag contact, maar
ik had net een beetje mijn leven op de rit en vond het wel prima zo.
Uiteindelijk heeft hij dat begrepen en heeft hij mij nooit meer gebeld.
Nu vragen jullie vast af, waar is je dilemma dan, want het klinkt
nog steeds goed. Nou het dilemma is dat mijn pareltjes ineens
benieuwd zijn naar hun ‘opa’. Alleen dat woord maakt mij helemaal…
Nou ja, ik heb het in ieder geval voor elkaar dat ze hem niet
mijn vader noemen, want ik mijn beleving is een vader iemand die
om je geeft, van je houdt, voor je zorgt. Dat heeft hij nooit gedaan.
De ene kant van mij wil geen contact, de andere kant van mij zegt
dat ik niet mag beslissen voor Y en S, maar ik moet er ook niet
aan denken dat ze vaker contact met het willen leggen.
Love As always
Di Mario
Beschermd: Shirel
Leiden telt 35 hofjes, vrijwel allemaal in de binnenstad. Deze hofjes zijn stuk voor stuk idyllische plekjes,
waar het stadsrumoer is buitengesloten en waar het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan.
*Klikfoto*
Je mag gewoon in heel veel hofjes komen, als je maar respect hebt voor de mensen daar.
Het is een flinke tippel om alles te bekijken, maar zeker de moeite waard.
en zo kwamen we ook langs de gekroonde liefdestuin.
Zeker de moeite om eens rond te kijken.
*Klikfoto*
Maar mocht je ooit in Leiden zijn en de tijd hebben.
En het is mooi weer… lopen.. hofjes.
Je ziet daar de mooiste dingen.
zoals deze koud- en warmwaterpomp.
😉
En vandaag geen biertje na het wandelen.
Want voordat je het weet kloppen de mensen hard bij je aan.
Love As Always
Di Mario
De citroenen in de boom hem ik maar laten zitten,
een foto er van maken vond ik al leuk genoeg.
In het voorjaar, lekker de zon door de bomen.
en aangezien ze in Israel niet zoveel water hebben qua rivieren,
hebben ze ook geen brug vol met sloten voor de liefde.
En dat los je natuurlijk op met een hart in het centrum.
Even met negen kleinkinderen van Safta,
ze waren er helaas niet allemaal bij vandaag.
en toch nog een klein kastje weten te spotten met een nieuwe tekening.
Love As Always
Di Mario