Ik moest eergisteren even een tekst opzoeken van een liedje,
lekker makkelijk natuurlijk nu via internet. Wat was het toch
anders vroeger. Als je een originele elpee of cassette had, dan
stonden de teksten er meestal wel in de de houder. Maar als
je toch een liedje van de radio had opgenomen was het toch
wel een ramp. Aan, luisteren, opschrijven, hoor ik het nou goed?
Weer opnieuw terugspoelen en weer luisteren. Een drama vond ik het.
Love As always
Dimario
Met alle verjaardagen die er in augustus en september zijn
doet het me toch denken aan de platenbon. Ik kreeg deze
graag zodat ik rustig op mijn gemak lekker kon luisteren
in de platenzaak voordat je overging op aanschaf.
Ik kocht graag muziek, maar heb nu bijna niets
meer fysiek in huis. Er zijn nu op zoveel plekken
muziek te beluisteren en vandaan te halen.
Love As always
Dimario
Begin 2000 kreeg ik een nieuwe pc en meteen internet,
en limewire was toch wel mijn favoriet. Je eigen muziek
downloaden van internet. Ik ben altijd al dol geweest
op muziek draaien en door Limewire heb ik vele
nieuwe muzieksoorten leren kennen.
Love As always
Dimario
Hoe het begon ..
Het begon met een idee, 2 jaar geleden; Dinnetje vond de kloof tussen kleuters en groep 3
als het gaat om leren met muziek, groot. Ze hoopte met leesliedjes toch de muziek
spelenderwijs en op een educatieve manier weer meer onderdeel te laten zijn van het leren.
En hoe gaaf dat inmiddels het eerste Leesliedjesboek een feit is.
Het eerste leesliedjesboek blijkt een welkome aanvulling op het leesonderwijs.
Nu komt deel 2 en daar zoekt ze nog mensen voor die haar willen ondersteunen.
Als je het boekje niet zelf kunt gebruiken, dan kun je hem altijd wel doneren
aan een school bij jou in de buurt. Misschien wel je eigen oude school.
Neem een kijkje bij de Crowdfundingpagina en help Dinnetje (en daarmee ook mij ;-))
Love as always
Dimario
In 1986 kreeg ik diverse krantenwijken en daar hoorde natuurlijk
ook een bepaald loon bij. En omdat ik toch heel veel muziek al
luisterde, wat ik ook wel tijdens het kranten rondbrengen wilde,
kocht ik al snel een walkman. En ook die van mij werd een Sony.
En ook mijn leven was een stuk gekleurder tijdens het afdraaien.
love As Always
Dimario
2006 alweer de eerste keer dat ik in een vliegtuig stapte
en dan ook nog naar het land waar ik ondertussen graag kom.
Ondertussen is het heel normaal om laptops, of wat dan ook
mee te nemen om onderweg films te kijken, maar dat was
18 jaar geleden wel anders. Ik had nog niet eens internet
op mijn mobiel, laat staan een hele film bij me.
Maar er was muziek en film in het vliegtuig, met deze
vreemde koptelefoon. Maar die tweede pin was om
sowieso stereogeluid te krijgen en waarschijnlijk
ook om hem niet mee naar huis te nemen.
Love As always
Dimario
Van de week muziek doornemen voor de Bankshow.
Altijd leuk om te doen en zo kom je nog eens wat muziek tegen.
Tegenwoordig zoek je natuurlijk even de tekst op op internet,
maar vroeger zat je te priegelen bij het papiertje van de elpee
of de cassettebandje. Ook leuk, maar niet meer te lezen zonder bril.
Love As always
Dimario
Natuurlijk heb ik weer genoten van de dingen die ik zag na vijf jaar,
de herkenning van dingen. Dat je ziet dat het land groeit, maar toch
wat dingen herkenbaar blijft. Zo is het gedeelte hieronder ondertussen
voor bussen geweest, maar dat was uiteindelijk niets, u wordt het
gebruikt voor de metro richting Tel Aviv, wel zo snel, maar niet mee geweest
*Klikfoto*
Deze brug zet ik eigenlijk elke vakantie wel op de foto. Veel kleiner dan in
Rotterdam, maar hij doet me wel aan de Zwaan denken. Op de achtergrond
het ziekenhuis waar Safta, nu alweer zes jaar geleden, is overleden.
*Klikfoto*
Maar het mooiste van de vakantie was toch wel de aandacht van familie
en vrienden. Uren hebben we zitten praten en bij sommige zelfs uren
gezongen. Altijd leuk muzikale familieleden.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Ik hou van Kort Films,
niets langdradig en toch een heel verhaal.
Soms een film
soms een clip met een verhaal.
Love As always
Di mario
Als je vroeger de Mac zei in Harderwijk dacht niemand aan
een of ander restaurant. Ook omdat dat tot 20 december 2016
geen filiaal van dat restaurant in Harderwijk zat.
Nee, als je naar de Mac in Harderwijk ging, dan ging je naar
een kroeg, dancing, ontmoetingsplek, the place to be.
Het was een plek voor alternatieve mensen en ik kwam er graag.
De sfeer was er altijd ontspannen, de muziek snoeihard en
van sluitingstijd hadden ze nog niet echt gehoord. Het is
regelmatig voorgekomen dat we in de ochtend rond negen uur
naar buiten kwamen. De Mac is er niet meer, maar als ik
naar mijn leeftijd kijk, hoef ik het ook niet meer.
Love As always
Di mario