Het was niet het zwembad waar je leerde zwemmen,
maar wel waar je stiekem bij de omkleedhokjes naar
binnen probeerde te kijken. Waar je uren kon liggen
op een handdoek. Waar de dennenappels pijn deden
aan je voeten. Waar je iedereen uit het dorp en de
vele toeristen tegenkwam. Nog uit mijn jeugd, want
in 1988 werd het gesloten. Eerst was het koud, toen
werd het verwarmd en toen het fout liep met het
zwembad, werd het verarmd. Daarna gesloten.
Love As always
Dimario