Vanavond begint de vijfde Chanoeka avond, dus
de vijfde kaars wordt aangestoken.
Het is een leuk en gezellig feest met een hoop
muziek, dansen en lekker eten.
We hebben al twee avonden met een grote groep
mogen vieren en dat is mooi, want zo haal je de
banden in de groep ook weer aan. Het is mooi
als je elkaar beter leert kennen en dat je weet
dat je op elkaar kunt rekenen. Dit weekend komen
en wat familieleden bij ons om het te vieren.
.
Love As always
Dimario
Ik ben er van overtuigd dat toeval niet bestaat,
maar soms twijfel ik daar nog weleens over.
Gisteren gingen we naar de laatste viering van
Chanoeka van dit jaar en dan wel in de synagoge
van Almere, waar we wel vaker heen gaan.
Nichtje D was mee, ze woont in DB, en had dit
jaar nog geen chanoeka gevierd samen met andere
mensen. Komen we aanrijden zegt ze.. he die
mevrouw die ken ik van het Joodse kamp.
Ze had die vrouw al jaren niet gezien.
Maar dat was nog niet eens waar ik aan ging twijfelen
aan toeval. Toen we binnen kwamen kwam er een
(andere) vrouw naar Dinnetje toe, die zegt, jij bent
toch niet de dochter van Safta.
Ze is in Israël opgegroeid als buurmeisje van Safta,
woont ondertussen alweer 15 jaar in Nederland en
herkende Dinnetje nog van vroeger. Hoe dan.
Persoonlijk vond ik het mooi dat er weer een linkje
naar Safta is bijgekomen. Ze blijft in gedachte.
Love As always
Di Mario