Aanstaande maandag moet mijn moeke naar het ziekenhuis,
even een nieuwe heup, die moeten ze er toch nog even inzetten
als je een nieuwe besteld heb. Eén nachtje slapen en dan weer naar huis.
Ziekenhuis Salem waar ik zo’n beetje opgegroeid ben bestaat al lang
niet meer. Van de week fietste ik nog langs de plek waar deze ooit
gestaan heeft. In het nieuwe ziekenhuis, die ondertussen ook al sinds
1988 open. Gelukkig ben ik daar voornamelijk geweest als bezoeker.
Love As always
Dimario
Zomaar een maandag, maar toch vroeg uit het bedje,
want S moet nog even naar de tandarts en het lijkt wel
of een tandarts alleen maar vroeg in de ochtend kan
afspreken, tenminste bij mij wel.
Voordeel was, de tandarts zit vlakbij mijn werk, dus dan
kon S ook meteen de nieuwe winkel goed bekijken,
want ze had hem alleen nog maar of film en foto gezien.
Love As Always
Di Mario
Beetje surfen over het internet is natuurlijk leuk,
helemaal als je herkenbare dingen van vroeger tegen komt. .
Niet dat ik wist dat er in de Leidse Courant van 11 juli 1985
mijn geboortedorp in stond. Want de plaatselijke bestuurders
hadden besloten dat er een topless-verbod en een vloekverbod
in ons dorp moest komen. En laat nou net het vloekverbod
alleen in strijd zijn met de grondwet, ik dacht er anders over.
Love As always
Dimario
Vroeger toen je nog niet tot tien hoefde te tellen
om de hele wereld te kunnen bellen hadden sommige
dorpen nog maar drie cijfers. Lekker makkelijk, daarna
volgende er de vier cijfers in Ermelo. Tot in 1996 alles
werd veranderd in tien cijfers. Het was een gedoe.
Vroeger was er dus een Coöperatie Boerenbond in
Ermelo, niet te verwarren met de Pets Place/Boerenbond
van tegenwoordig. Maar voor mij wel een grappige combi.
Maar kolen om er warm bij te zitten verkoop ik dan weer niet,
maar wel actieve kool voor in het aquarium.
Love As always
Dimario
Ik moest even in Ermelo West zijn, dus ik zeg
“De Telgterweg en dan links bij de Rabobank toch.”
Werd ik toch vreemd aangekeken. Oke, die rabobank
is daar al dik dertig jaar niet meer gevestigd, maar
daarom was ik het nog niet vergeten. Het gebouw
bestaat nog steeds, nu zit er een ander bedrijf in.
Love As always
Dimario
Begraafplaats Koningsvaren aan de Varenlaan in Ermelo
Hoewel de Gemeente Ermelo 7 begraafplaatsen kent
is dit de grootste en de bekendste van het dorp.
Op de foto zie je links het oude gedeelte, mooi in een vorm.
Het nieuwe gedeelte recht en efficiënt. Midden in het bos
natuurlijk, zoals heel veel dingen in Ermelo.
In dit gedeelte van het bos kwam ik bijna nooit. Ook omdat
er diverse kazernes huizen. Hier links van (niet op de foto
zichtbaar) is een stuk bos waar ik als kind veel kwam.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Ja.. de oude watertoren van Ermelo. Ik kwam hier vroeger
graag, ondanks het bord dat het verboden was, dat het op
instorten stond en dat er heel erg gaaf was. Ik ben er dus
vaak geweest. Niet alleen, soms met vriendjes, soms met
vriendinnetjes. Ook weleens alleen.
Vroeger kon je nog in de de toren, was echt een bouwval.
De kelders waren toen ik jong was al dicht, was toen al
voor de vleermuizen, dus daar kwam ik ook liever niet.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
De straat waar ik vroeger vaak kwam, ik woonde vlakbij om
de hoek. Links zie je de keurslager waar we altijd ons vlees
haalden, achterin de bulldozer van de Firma de Bruin die
daar gevestigd zat. Rechts zie je nog een klein stukje dak,
waar later nog een dierenwinkel in kwam waar ik nog
blauwe maandag heb gewerkt. Bijna alle panden die je hier
op de foto ziet zijn ondertussen plat gegooid en vernieuwd
Als je hier klikt, dan zie je hoe google er
een foto nam afgelopen jaar in augustus.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Laat ik beginnen met te vertellen dat er geen mensen
zijn overleden in dit verhaal. Tenminste niet door dit
verhaal. Dit was in de winter van 1984, zoals toen vaker
gebeurde er wel vaker ongelukkig bij de overgang van
het station. Later zijn er nog extra slagbomen bij gekomen
Ik weet ook nog wel dat we in zo’n bus naar zwemles gingen.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Vanmorgen is S vertrokken naar een kamp hier
zo’n vijftig kilometer vandaan. Kleine meisjes
worden groot en hoort natuurlijk ook zoiets
als dit bij. En misschien heb ik het er wel
moeilijker mee dan zij dat heeft.
Nee, ze komt niet in deze caravans te slapen,
die zijn er voor het eten en dergelijke. Ze slapen
met z’n zevenen in een tent. Niets geen luxe.
En dan denk je dus dat je tijd overhoudt. maar dat
is dan ook weer niet zo. Y. is weliswaar ook op kamp
maar hij heeft een voetbalkamp en daar slaap je
blijkbaar niet. Tenminste niet in deze leeftijd.
Dus vanmorgen op de fiets. Een kleine tien kilometer
fietsen, even een uurtje kijken, weer naar huis fietsen.
En dan rond een uur of twee naar DVS, kan ik hem weer
ophalen. Dan heb ik mijn kilometertjes fietsen van die
dag er wel weer op zitten denk ik zo.
En..
ik kan vanavond tenminste nog één kind knuffelen.
Love As Always
Di Mario