Afgelopen zaterdag hadden we de jaarlijkse herdenking van Safta,
het is alweer zeven jaar geleden dat ze is overleden. we herdenken
haar elk jaar tijdens een bijzondere dienst in de synagoge in Nijmegen.
De foto’s van de synagoge zijn niet door mezelf genomen,
aangezien ik op Shabbath geen foto’s kan nemen van de synagoge.
All credits to Joris Mol.
Love As Always
Di Mario
19 oktober 2006 ging ik voor de eerste keer naar Israël
ik wist nog niet wat ik er van moest verwachten en nu
17 jaar later ga ik er voor de 18de keer heen.
Hieronder was de eerste keer dat ik bij de muur
was, een indrukwekkende plaats die super bijzonder is.
Maar de meest bijzondere keer was toch wel de
keer dat ik dit kleine mannetje er aan trof die
aan het bidden was naar G’d om goed voor zijn
oma te zorgen die net daarvoor overleden was.
Love As always
Dimario
Het is alweer bijna vijf jaar geleden dat Safta is overleden,
de oma van S en Y en de moeder van Dinnetje.
Zoals gebruikelijk gaan we haar herdenken
en deze keer doen we dat in de synagoge van Nijmegen.
Nog even wachten, want het is op de Sabbath.
Love As always
Dimario
Vandaag om 19:07 begint 11 Nisan 5782, dan is het
vijf jaar geleden dat Safta kwam te overlijden.
Afgelopen Shabbat was de dag dat we dit herdachten
in de Synagoge in Nijmegen waar een minjan voor
Safta een gebed brachten. Ook al kan ik niet alles
verstaan, het blijft indrukwekkend om mee te maken.
Ik hoop dat ik snel weer naar Israel kan gaan zodat
we weer een herdenking kunnen doen bij haar graf.
Love As always
Dimario
י״א בְּנִיסָן תשע״ז
11th of Nisan, 5777
*Klikfoto*
Je vertelde me ooit, je wist je geboortejaar niet precies,
je verjaardag ook niet, je ouders waren gevlucht uit Jemen.
*Klikfoto*
De haat tegen Joden was te erg,
maar gelukkig was daar toen de oplossing.
In 1948 was net de staat Israël gesticht.
*Klikfoto*
Je woonde kort in Nederland,
en kreeg o.a. mijn Dinnetje als dochter.
*Klikfoto*
je wist je geboortejaar niet precies,
je verjaardag ook niet,
Maar we zullen je overlijdensdatum nooit vergeten.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Gisteren was het 11 NIssan 5781, 4 jaar nadat dat Safta is overleden.
Ik ben er van overtuigd dat toeval niet bestaat,
maar soms twijfel ik daar nog weleens over.
Gisteren gingen we naar de laatste viering van
Chanoeka van dit jaar en dan wel in de synagoge
van Almere, waar we wel vaker heen gaan.
Nichtje D was mee, ze woont in DB, en had dit
jaar nog geen chanoeka gevierd samen met andere
mensen. Komen we aanrijden zegt ze.. he die
mevrouw die ken ik van het Joodse kamp.
Ze had die vrouw al jaren niet gezien.
Maar dat was nog niet eens waar ik aan ging twijfelen
aan toeval. Toen we binnen kwamen kwam er een
(andere) vrouw naar Dinnetje toe, die zegt, jij bent
toch niet de dochter van Safta.
Ze is in Israël opgegroeid als buurmeisje van Safta,
woont ondertussen alweer 15 jaar in Nederland en
herkende Dinnetje nog van vroeger. Hoe dan.
Persoonlijk vond ik het mooi dat er weer een linkje
naar Safta is bijgekomen. Ze blijft in gedachte.
Love As always
Di Mario
י״א בְּנִיסָן תשע״ז
11th of Nisan, 5777
*Klikfoto*
Je vertelde me ooit, je wist je geboortejaar niet precies,
je verjaardag ook niet, want je ouders waren gevlucht uit Jemen.
*Klikfoto*
De haat tegen Joden was te erg,
maar gelukkig was daar toen de oplossing.
*Klikfoto*
Je woonde kort in Nederland,
en kreeg o.a. mijn Dinnetje als dochter.
*Klikfoto*
je wist je geboortejaar niet precies,
je verjaardag ook niet,
Maar we zullen je overlijdensdatum nooit vergeten.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Het is twee jaar geleden dat Safta is overleden.
In 2006 ging ik voor het eerst naar Israël.
*Klikfoto*
ik kwam er al snel achter, het is niet alleen een bijzonder land
omdat iedereen er een mening over heeft.
*Klikfoto*
het is een bijzonder land, omdat het een bijzonder land is.
*Klikfoto*
Deze begraafplaats zag ik voor het eerst in 2008 terwijl ik in de bus
zat op weg naar Tel Aviv beach. De eerste keer strand, dat leek me bijzonder.
*Klikfoto*
Ondertussen, nadat Safta is overleden en begraven, weet ik hoe bijzonder
een begraafplaats is in Israël. Daarom heb ik er geen spijt van om pas
na tien jaar tijd hier langs te gaan. Ik heb er nu tijd voor… echt tijd.
*Klikfoto*
Ik was hier een uur, dik een uur en dat was ook nodig, En dan nog.
ik zie pas nu ik een log maak, dat er een sjaal hang van Hapoel Tel Aviv.
Eén van de vele voetbalclubs van Israël die ik ook volg.
*Klikfoto*
een begraafplaats is bijzonder, maar deze is het helemaal.
*Klikfoto*
Geen bloemen, dat werkt niet in Israël.
Zoals gebruikelijk laat je een steen achter op het graf als je geweest bent.
*Klikfoto*
Iedereen die hier ligt, zal hier blijven liggen.
Een Joods graf mag volgens de geloofstraditie niet ontruimd worden.
*Klikfoto*
De onvergankelijkheid van de stenen staat ook voor eeuwige liefde
en geloof, altijd durend respect, een herinnering aan
en verbondenheid met de dode.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario
Safta vertelde me altijd,
*Klikfoto*
Als je ooit in Israel bent geweest,
*Klikfoto*
zul je er altijd naar terug verlangen.
*Klikfoto*
Maar als je in Jerusalem bent geweest.
*Klikfoto*
wil je eigenlijk niet meer weg.
*Klikfoto*
Love As Always
Di Mario