Te laat – די מריו

Ieder zijn eigen trein (2)

mrt 022023

‘David, hoe gaat het met je?’
‘Nou Dimario, het kan beter.’
Ik ken David al zo’n 38 jaar, omdat we in dezelfde
klas zaten op het voortgezet onderwijs. We waren
niet dik bevriend, maar spreken elkaar regelmatig
bij mij op het werk. Maar hij is altijd positief.
Deze keer dus niet en dat valt me op.

Ik vraag hem op de man af wat er aan de hand is
omdat ik hem niet zo ken en hij zegt dat zijn dochter
op 12 februari zelfmoord heeft gepleegd en ineens
besef ik me, dat ik die dag ook met de trein ging.
Mijn maag draait zich om, want ik voel zijn verdriet
Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar besef wel
Het leven is niet altijd zoals je wilt,
maar er is altijd iemand die meer verdriet heeft.
Blijf het positief houden zegt hij nog..

Love As always
Dimario

Ieder zijn eigen trein

Diverse 9 Responses »

feb 162023

Afgelopen zondag dus naar Rotterdam geweest,
ik schreef er maandag al over. Maar niet alles was
even prettig. Kan gebeuren natuurlijk. De treinen
reden in de avond niet verder dan Putten en daar
sta je dan. Nog geen bussen, dus maar afwachten.

Dus ik vond wel dat ik wat recht op geld terug had,
daar adverteren ze zelf tenminste mee, ik denk nog
ik zal niet meteen dezelfde dag een verzoek indienen,
maar je mag toch verwachten dat vier dagen later je
verzoek gewoon ingediend kan worden, maar niets
is minder waar, leuker kunnen ze het niet maken,
moeilijker wel. Want wanneer is nou later.

Love As always
Dimario

Toen was geluk heel gewoon.

Geluk 4 Responses »

nov 222019

Van de week kreeg ik deze foto opgestuurd,
of ik deze man nog kende.

En natuurlijk kende ik deze man nog, dit is voor
wie het niet weten meneer G. Hamstra, concierge van
de Chr. Mavo Irminloo te Ermelo. Hij staat hier te kijken
of er nog leerlingen aankomen die nog net op tijd of eigenlijk
te laat waren voordat deze deur dicht ging, Was de deur
op slot, dan moest je je melden en bij te vaak nakomen.

Ik kwam dus niet graag te laat, dus als ik op school kwam
en de schooldeur was op slot ging ik gewoon weer naar huis.
Tegen mijn moeder zei ik dat er weer zieke leraren waren
en op school leverde ik de volgende dag netjes een briefje in..

Op dat briefje stond dat ik ziek was geweest de vorige dag,
netjes met mijn handtekening eronder. Alleen moet ik er
wel bij vertellen dat ik hetzelfde handschrift heb als mijn
moeke en dat haar initialen m.a. zijn en die van mij m.e.

Het heeft ze een paar jaar gekost voordat ze erachter kwamen
dat ik zelf briefjes maakte en ook zelf ondertekende.
Ik mocht de rest van mijn schoolcarrière daar geen
absentiebriefjes meer inleveren. Ze vertrouwden het toch niet.

*Klikfoto*